Penang en Langkawi

Maandag 19 januari

Ik ben flink achter geraakt met dit verslag. Je kunt eea ook volgen op facebook maar dan korter. Op 12 jan. Ben ik met Air Asia naar Penang gevlogen. Dat was de 6e en laatste vlucht in 2 weken. Met de stadsbus naar het busstation en vandaar richting pier gelopen, dat viel tegen met volle bepakking bij 32 gr. Ik had blijkbaar niet de kortste route gelopen dus een goed half uur later een goedkoop budget hotel gezocht zo dicht mogelijk bij de pier waarvandaan de ferry naar Langkawi vertrekt. Bij aankomst eerst een ticket gekocht voor de volgende ochtend. Het hotel ligt pal in de Indiase wijk, leuk om doorheen te lopen en natuurlijk ook lekker Indiaas gegeten.

De volgende ochtend om 7 uur naar de terminal gelopen. Duurt een kwartiertje. De ferry vertrekt om 08:15. Helaas een boot waar je alleen binnen kunt zitten in een koelcel want ze hebben hier de gewoonte om de airco zo laag te zetten dat je bij aankomst 2 uur moet ontdooien. De trip duurde 3 uur.  Op de ferry kom ik erachter dat ik mijn E-reader in het hotel heb laten liggen……Bij aankomst op Langkawi eerst een brommer gehuurd, Dat is makkelijk want ze komen vanzelf op je af, Taxi Sir, motorbike? Ben maar meegegaan met die knul. Staat er langs de kant een andere knul met een motorbike. Is een zware brommer maar ze kunnen wel km/u. Het bonnetje wordt ingevuld op het zadel van de brommer en ik betaal  de prijs voor 2 dagen en de borgsom. Brommer gecheckt en gestart en een foto gemaakt van de nummerplaat. Toen eerst even een ticket gekocht voor de ferry naar Koh Lipe over 2 dagen. Daarna op weg naar Pantai Cenang waar de stranden zijn. Na 5 minuten stopt de brommer ermee. Paar keer gestart maar nee hoor, niks meer. Nu had ik voor vertrek wel gezien dat de benzinemeter op heel laag stond en vroeg nog aan die knul of ik het zou halen tot het eerste benzinestation: No problem Sir!  Stuk gelopen met een brommer die dan heel erg zwaar is. Nadat ik allerlei verwensingen had geuit naar de knul. Na 10 min. lopen gevraagd bij een autodealer of ze benzine hadden maar dat hadden ze niet maar 300 meter verderop was een tankstation. De man gaf me een yerrycan mee en ik naar het tankstation. Ding gevuld, teruggelopen, trechter gevraagd en de tank volgegoten. Starten en Ja hoor,  hij doet het weer. (Overigens had ik later nog een probleempje met de brommer want de accu was bijna leeg en wilde niet elektrisch starten. Gelukkig hebben die dingen ook een kickstarter.) De man een fooitje gegeven voor de hulp en nu echt op weg. Langkawi is erg mooi om te toeren dus een mooi ritje van een half uur naar het strandgebied. Dat gebied ken ik goed want ben ik al een par keer eerder geweest. Half uurtje rondgereden om iets geschikts en rustigs te vinden. Bij NAS homestay zie ik splinternieuwe kamer dus gevraags of ze iets hadden en natuurlijk, zoals het een Hollander betaamd, wat het kost. Kamer laten zien en het bevalt dus ik huur de kamer voor de komende 3 nachten.

Mijn telefoon doet het hier niet dus de receptie gevraagd of ik hun telefoon mag gebruiken om het hotel te bellen waar mijn e=reader ligt. Ze belt zelf naar het hotel in Georgetown legt de situatie uit. Ze zullen nagaan of het is gevonden. Bel later maar terug. Na 4 keer terugbellen hebben ze het gevonden. Moet met de manager spreken want ik vroeg of ze het ding willen opsturen met de post.  Dat wil hij niet ingeval het kwijtraakt. Ik kan het alleen terugkrijgen als ik zelf kom ophalen. Ik leg (4x) uit dat dat onmogelijk is omdat ik op doorreis ben. Mijn risico zeg ik en ik betaal de kosten dus geef je e-mailadres om dat te regelen. Dat heb ik na 5x vragen niet gekregen. Andere optie om per courier te doen. Maar die willen het ook niet doen volgens hem. Dat geloof ik niet zo dus de volgende ochtend terug naar Kuah ( waar de ferry is) gereden naar een couriersbedrijf. Gevraagd of  het dezelfde dag kunnen ophalen bij het hotel en afleveren op Langkawi. Kan niet duurt 2 dagen maar dan ben  ik alweer weg maar we hadden het adres van mijn huidige verblijf al opgegeven en die wilden het wel doorsturen.  . Dan gevraagd of ze het naar het adres in Thailand kunnen sturen. Na een telefoontje van de man naar hun vestiging in Georgetown: Not Possible Sir!! Dus daar sta je dan. Nog wel even op internet gekeken voor een andere koerier maar dat werd zo duur dat dat niet lonend is. Daarna een mooie toer over het eiland en een paar watervallen bezocht. De ene waterval is 965 treden omhoog dus heb ik mijn sport ook gedaan. Jammer dat er bijna geen water was.  Terug gereden naar Pantai Cenang, nagvraagd waar het dichtsbijzijnde politieburo is en 20 minuten gereden in de richting waar ik net vandaan kwam. Ik leg het hele verhaal uit en dat ik een rapport wil voor de verzekering. Ze zijn heel vriendelijk, Lachen daar, want ze vragen of ik zelf het verhaal wil schrijven op hun computer nadat ze formulier hebben opgestart. Hun Engels is niet goed zeggen ze. Daar zit ik dan achter de PC van de politie mijn eigen rapport te typen nadat ze zelf de basisgegevens hebben ingevuld. De dame maakt het af en print het rapport uit. Ik betaal 2 ringgit voor het rapport en goed half uur later op weg terug. Heerlijk Padang (20 bakken met eten waar je zelf kunt opscheppen en dan betalen bij de kassa) gegeten. Het is inmiddels half 3. Nog lekker even naar een stil strandje geweest tegenover mijn homestay en een ligstoel gebruikt van een resort. Mag eigenlijk niet maar daar let niemand op. Haha!

De volgende dag weer op eiland toer geweest naar o.a de laatste waterval. Deze heeft wel water. Alleen al de route is de moeite waard.  In de middag hotel opgezocht en gevonden op Koh Lipe, Lipe sunset beacht resort. Mailtje gestuurd of ze nog een bugalowtje hebben. In de avond krijg ik een mail terug dat ze nog een hebben en welkom.

De volgende ochtend om 6 uur weer naar Kuah. Moet nu eerst de brommer inleveren, er is daar geen kantoortje, maar ik heb wel een adreskaartje van het verhuurbedrijf. Vraag aan iemand die daar nasi zit te ontbijten geef hem het kaartje. Hij belt en 20 min later komt er iemand, met mijn deposit in de hand en laat hem zien waar ik de brommer heb gestald, er staan er n.l wel een paar honderd.

Inmiddels is het  “kantoortje” om in te checken van de ferry naar Koh Lipe ook open. Het kantoortje is een tafeltje met 6 stoelen geleend van het restaurant waar ze met 6 man voor zitten. Ingechecked en wachten op vertrek van de speedboot om 10 uur.